Sesja na pomoście - asymetria i jedwab

Kupiłam kiedyś spódnicę - skusiło mnie to, że była z jedwabiu, tego prawdziwego, nie satynowej, ciężkiej podróbki. Spódnica sama w sobie była koszmarna: dla mnie nieco za krótka, w dodatku mocno przymarszczona w pasie. Po ostrożnym odpruciu paska z gumą okazało się, iż uszyto ją z ponad trzech metrów materiału przymarszczonych do szerokości pasa!

Zostałam z kawałkiem czarnego jedwabiu, 97 cm szerokości i 320 cm długości.

Co z tym zrobić?

Zdecydowałam się na asymetrię i skorzystałam ze wzoru, który pokazywałam przy okazji szyfonowej spódnicy. Problem polegał na tym, że mój materiał miał niecały metr szerokości, nie mogłam więc złożyć go na pół - pozostało go zszyć, przez co na środku jest szew, niezbyt równy :/ Na sesji zdjęciowej, z bardziej cierpliwym fotografem, dałoby się to ukryć, lecz tak na co dzień już trudniej.

Egh... Co do fotografa - gwoli uczciwości - mój mąż wykazuje anielską cierpliwość dla wszystkich moich pomysłów i dzielnie znosi te sesje, tylko po prostu nie przepada za robieniem zdjęć.

Dopiero po uszyciu stwierdziłam, że mogłam nieco inaczej poprowadzić linie - przód jest krótki, ok, tył doskonale długi, tylko przejście między nimi mogło być łagodniejsze. Nauczka na przyszłość :)

Na fali tego cięcia i przycinania przemodelowałam od razu dwa inne ciuchy. Białą spódnicę, która bardzo już mnie znudziła (w ruchu wygląda lepiej niż w "stanie spoczynku", nadaje się raczej na zwykły spacer) oraz kolorową sukienkę z szyfonu, z wyciętymi niemal do pasa plecami. Miała denerwującą długość do pół łydki - musiałam coś z tym zrobić.

Nadal nie znalazłem zadowalającej mnie linii cięcia, to z pewnością nie ostatnie próby.