Sesja w ruinach

Ruiny starego folwarku pokazywałam niedawno w Nanikowym kąciku, teraz pora na sesję, która była właściwym pretekstem, aby się tam wybrać w zimny, grudniowy dzień. Z góry przepraszam, że zdjęcia są nieostre - było dość zimno i ciemno, warunki zdecydowanie nie sprzyjały temu, aby powtarzać ujęcia.

Wykorzystałam tu krótką halkę ze sztywnego tiulu, o której pisałam wcześniej, gorset typu underbust (mój ulubiony - nawet po świątecznym obżarstwie czyni cuda) oraz sukienkę, którą nieco przerobiłam.

Sukienkę - prostą, welurową - kupiłam za 15 zł. Nic atrakcyjnego, prawda? Taki zwyczajny dekolt, rękawy ni to długie ni krótkie. Jedynie dół przyciągnął moją uwagę, wyglądał na bardzo szeroki. I faktycznie - taki właśnie jest.

Zaczęłam od przycięcia rękawów tak, aby kończyły się tuż za łokciem i zdecydowanego pogłębienia dekoltu (z przodu i z tyłu). Z początku obawiałam się, że posunęłam się za daleko, materiał był szyty tak, iż po przycięciu zaczął opadać. Z pomocą przyszły gumki, a właściwie gumofalbanka ;) Dzięki niej ściągnęłam nieco materiał, dekolt na powrót się zmniejszył, ale przy okazji powstał ciekawy efekt. Podobnie wykończyłam rękawy.

Do robienia zdjęć przydałby mi się ktoś, kto zwracałby mi uwagę na nierówno układający się tył lub wystającą ze spodu halkę. Ale cieszę się, że mój mąż ma chociaż tyle wyrozumiałości :)

Koronkowe mitenki to parę minut pracy, wystarczy pół metra szerokiej, elastycznej koronki. Maszyna do szycia niewątpliwie wszystko przyspiesza, chociaż ręcznie też można. Ja ozdobiłam je jedynie wąską tasiemką, jak ktoś chce - można naszyć coś więcej.

Perukę... kupiłam zarówno dla zabawy, jak i sprawdzenia, jak wyglądałabym w innym kolorze włosów. Niestety, mąż nie zaakceptował rudego, w ogóle nie podchwycił tematu (nie, żebym planowała tak radykalną zmianę :)). Ech, fajnie byłoby mieć je chociaż tak gęste...